تنهایی با اعمال شاقه

ای کاش یه دیوار فقط فاصله مون بود ای کاش من می تونستم علاوه بر هق هق گریه فقط یه کلام بگم سلام نمی دونی همین گفتن سلام چه قدر برام مهمه همین رو که بگم مطمئن باش لال می شم فقط گریه می کنم در عوض تو باید برام قران بخونی با صدای قشنگت دیوونه تر کنی به درک که آجرا نمی ذارن بینمت به درک که یه دیوار بلند فاصله اس ولی صدات که می رسه با اون می خوان چی کار کنن و ایا می تونن   حس گرمی که توی تک تک ملکولای قلبم جا خوش کرده رو تجزیه  کنن گیرم که من رو به زور از دیوار دور کنن توی یه اتاق حبس کنن اتاقی که کیلومتر ها از اون دیوار دور باشه چار دیواری که دیگه صدای صوتت رو نشنوم  با دلی که دیگه رفته و بر نمی گرده می خوان چی کار کنن دلی که گرو  تویی که پشت دیواری باید    نفهمیده باشن که من حتی به فاصله بینمون دیوار راضی شدم که لااقل صدات رو بشنوم لااقل یه دل خوش باشه پشت دیوار تو رو دارم من تنها کسی نیستم که توی سرمای زمستون دارم از تنهایی و بی کسی با صدای خفه ای گریه می کنم تنهام چون تنها کسم رو ازم گرفتن تنها کسم پشت دیوار برام قران می خونه از مشتام بدم می یاد که عرضه ی خراب کردن یه دیوا ر رو ندارن یا این دیوار رو با ید خراب کنم یا کل هستی خودم رو متلاشی چه قدر حسودن که همون یه دیوار فاصله رو هم نمی بینن من رو توی یه اتاق یه نه بهتره بگ برزخ حبس می کنن من از در ای بسته می تر سم چون همیشه برام تداعی جدایه اتاقی که بوی تو رو نداره سرد و بی روحه از همه بدتر من محکوم به تنهایی با اعمال شاقه می کنن این که هر روز شاهد پژمرده شدن گل یاسم باشم و بهش نتونم اب بدم و محبت کنم لعنت به هر چی دیکتاتو ر و ظالمه نفرین به دستایی که باعث جدایی و دوری می شن 

اگهی تبلیغاتی درد دلک های یه مریض سرطانی

 توی روزنامه اگهی دادم امیدوارم اگهی ایم رو ببینی خیلی هزینه داشت اخه صفحه ی اوله چون عکسی ازت نداشتم یه گل نر گس گذاشتم می دونی زیرش چی نوشتم, نوشتم که گمت کردم چون خودم خواستم که گم بشی بی تفاوت از همه ی نشونه هایی که یه خط و ربطی به تو داشت گذشتم خواستم که نباشی چون بدون تو خوش بودم بودن یا نبودنت اندوهی برام نداشت یا اصلا مهم نبود اگه بیای یا نیای من منتظرت نیستم تا ادمای دیگه هستن کنترل زمین دستشونه نیاز به تو نیست این جا کسی تورو نمی خواد اه اه دارم چی می گم اره خوب مچم رو گرفتی بهت دروغ گفتم از وختی گم شدی حالم بده دکتر می گه از قلب تنگیه که آسم گرفتم نفس که کم می یارم از دکترا هم کاری بر نمی یاد اون قدر سرفه می کنم که از چشمام خون می یاد دیگه دستمال هم نمی تونه این لخته های خون رو پاک کنه پیش همه ضایع می شم که گریه کردم فایده نداره همه از این غم لاعلاج من  قطع امید کردن همه می گن تسلیت چون خنده هام و شادی هام همین هفته ی پیش پیش پای شما مرد اقا جون جون من من رو پاک کن زلالم کن می دونم این کار برات مثل اب خوردنه ....