بی زحمت بزن لایکو

زندگی خیلی وقته که از یاد همه مون رفته بر سر طاقچه عادت که چه عرض کنم  مثل ابی شده که خیلی وقنه که کمش داریم اسرافش می کنیم بزن زنگ های زور خونه هامون خیلی قشنگ شده بزن لایکو لایک هایی که گاهی محض دل خوشی دوستان مجازی می زنیم واقعا دارم فکر می کنم به چی لایک می دیم به منظره پشت خانوم بازیگر چشم رنگی  یا به چهره ی جذابی که بد جوری دست کاری شده  شما  توی همین شبکه ی اینستاگرام به عکس نوزاد هیجده ماهه که زند ه زنده سوزنده شد لایک می دین شاید اون عدد کنار قلب صفر بمونه  مر گ یه  نوزاد  که لایک نداره  بعضی هاهم  سکوت کردن  مشغول گرفتن یه عکس سلفی از خودشون و منظره ای که پشتش رود خونه اس هستن  لحظه ای که خاص هست اما اگر همش برای سرگرمی یا دل مشغولی باشه چی لحظه های خاص که سر گرمی نیستن سرگرمی و دل مشغولی همیشه هست بارها از کنار این رود خونه زیبا و اردک های بامزش رد بشیم فقط برای عکس سلفی  و شادی مردم ,کودک دوساله ای که از دیدن یه اردک برای اولین بار بالا و پایین می پره رو نبینیم یا تلاش دو کودک برای قایم شدن در انبوه مردم در بازی قایم موشک و زوج جوانی  که تازه ازدواج کردن وسفر هایی که پهن هستن ولی  یه قلیون  هم که حتما نقش دکور نداره متاسفم که بعضی ازسنت ها و فرهنگ ها فراموش شده عجبا هنوز این قلیون هست قدیمی هم نمی شه عکس گرفتن قبلا مال خاطرات خاص بود به خاطر همین هم عکس هایی که با دوربین می گرفتیم و بی صبرانه منتظر بودیم که چاپ بشه توی البوم بذاریم حالا اشکال نداره عکس یکی  دوتا نه این که کل حافظه موبایلون پر از عکس با ژست های عجیب غریب از خودمون باشه  توی قاب گوشی فقط خودت و دوستت هستی چه قشنگ که این لحظه ی با هم بودن همیشه ثبت می شه ولی   چشم انتظار ی دخترک فال فروش رو نمی بینی   که با تعجب به شما نگاه می کنه شاید برای اون هم کنار شما جا باشه اشکالی که نداره ای کاش از کار های خوبمون عکس می گرفتیم به اشتراک می زاشتیم اون وقت اگه لایک می خورد ناراحت نبودیم که به سگ خوشگل و پا کوتاه فلان ادم مشهور سخاوت مندانه لایک دادیم می گما اگه کمک به حیوانات کار خوبیه چرا سر پرستی  سگ هایی که توی خیابون پارس می کنن رو قبول نمی کنن تازه بیچاره ها یتیم هم هستن انسان اولیه فهمید فایده سگ برای تجسس و نگهبانیه این یعنی دوستی انسان و حیوانی به اسم سگ . برای سگش جشن تولد گرفته در حالی که بعضی از بچه ها از کیک شکلاتی,شمع,تولد مبارک های اطرافیان محرومن تازه خیلی بد شانس هستن که   تاریخ تولدش رو هم نمی دونن این جور بچه ها وقتی عزیز می شن که بعضی ها بخوان باهاشون عکس بگیرن و بگن ما این جور ادمایی هستیم راستش دیگه نمی خوام  فیلم ببینم وقتی قهرمان های فیلمم رو می بینم وقتی که می فهمم یه ذره هم با شخصیت واقعی شون وجه اشتراکی نیست ناراحت می شم ولی بهتون قول صد در صد نمی دما شاید بشینم کتاب بخونم چون توی کتاب شخصیت خوب هم چنان خوب می مونه می شه این رو یه روز امتحان کنین برین کوه جنگل یا دریا اون هم بدون دوربین بذارین این خاطره توی حافظه ی خودتون ثبت بشه این بار به جای خودمون طبیعن و ادما رو ببینیم .یاعلی