زشتی که باید قشنگ به اشتراک گذاشتش

                                        من تلخ شدم به من عسل نده نمی خوام من رو بخوری گاهی وختی بجه ایی رو می بینم که مریضه و روی تخت بیمارستان اون هم سرطان به شجاعتش به قدرتش حسادت می کنم یه هم چین مریضی ادم بزرگا رو از پا می ندازه چه برسه به یه بچه از همون اول  ناتوان و مریض روی تخت به جای بازی کردن و دویدن با رگ لامصبش بازی می کنن تا پیدا بشه یه سرم بزنن دکتر غریب می گفت بیماری بی رحمه بزرگ کوچیک نمی شناسه نمی خواستم این عکس بزرام می خواستم توی پستوی کامپیوترم نگهش دارم من حتی برای این بچه دعا نکردم اونو از یا د بردم به همین راحتی چه قدر ظالمم چون درد این بچه رو نمی دونم نکشیدم اره زشت بود چشمام ضعیف شدن که شجاعت رو به یه جسم کوچیک می بینم نه خیر جانم  شجاعت به اون تلمبه ایی که مثل ساعت توی بدن می تپه به خودم باید به عنوان یه هیتلر سلام بدم ادم بدی شدم برای این بچه دعا کنین زبونم به دعا نمی ره نمی دونم چرا نمی تونم نگاهش کنم یه بچه زیر این همه سوزن بچه ها که از سوزن می ترسن ای خدا نذار بشه یه ادم زشت صورت سالمش رو خودت مواظب باش زشتی صورت بین ادمایی که زیبا پسندن یه نمونه نادر و رقت انگیزه نمی دونم گله ایی هم ندارم لابد تو بهتر از من می دونی باید یه بچه تومور داشته باشه چون می دونی تو می دونی که پشت پرده چه خبره شاید برای یه بار هم شده یه مریضی راه نجات باشه می بینی بنده ی کافرت به روایت بقیه نیستم