سالگرد اسمانی شدنتون مبارک

سلام من یه انسانم به زمین زیر پا م فکر می کنم که چه مردونه جا ش قرصه   پارسال که شما رو اوردن هیچی ننوشتم حتی سعی کردم بهتون فکر  کنم الان هم نمی دونم با کدوم شجاعت از شما حرف می زنم نمی دونم حالم چه طوره این سوال رو از من نپرسین که اصلا پرسیدنی نیست شما کی هستین ببینم اگه من جای شما بودم می رفتم جنگ ایا غواص می شدم با دستای بسته توی اب بی نفس پر پر می شدم نه این فقط از شما بر می یاد به پشت سر نگاه نمی کنم سخته شما بخشی از تاریخ هستین سالها بعد نه قرن ها بعد شما اسطوره می شین جنگ از این مفهوم بیزارم چه مقدس چه نا پاک هر دو حالتش بده چرا اخم می کنین مگه جنگ می تونه خوب باشه چی یک کم با اون لب های تشنه تون بلند تر حرف بزنین جنگ وختی مقدسه که برای دفاع باشه دفاع از شرافت انسانیت عواطف خوب پس بالاخره دلیل رفتنتون رو لو دادین شما برای دفاع از همه ی چیزای خوبمون رفتین چیزای خوب مثل مادر پدر کشور الان پوچم می دونین خیلی مونده تا گل بشم توی کار شما موندم و در    اخر سالگرد اسمانی شدن تون مبارک وختی به دنیا اومد 3کیلو بود الان هم.....