سیب سرکه بقیه اش نوک زبونمه ولی ....

هفت سین با هم سر یک خانه می نشینند تا چه شاعرانه دوباره تولد چندین هزار یا نه میلیون هزار زمین را جشن بگیرند هر کدام سنبل یک چیز خاص نمی دانم چون هنوز هفت سین را هم به ترتیب حفظ نیستم فقط تمام فکرم به ماهی ایست که در تنگ بلور به یاد جفتش لحظه ی سال تحویل می گرید  الهی همه سر سفره بخندند حتی این ماهی حتی همه ی دل خسته گان و درد دیده گان حتی امامی که نمی دانم امسال بهارش با که تحویل می شود ولی دوست دارم  مهربانم با خانواده ای سالت تحویل شود که پدر دیگر بین انها نیست لباسشان ژنده است هفت نفر در زیر سقف یک خانه ای که حتی مورچه ها دلشان نمی اید از این خانه دانه ای جابه جا کنند چون همین دانه حکم حیات انها را دارد بگمانم کل فروشگاه ها را برای خرید عید انها گشتی وقتی به خانه ی انها برسی دستت پر است لحظه های اخر سال مرا یادت نرود نه من همه ی انهایی که حتی به اندازه ی یک قطره ی اشک برای تو به انتظار سوختند