قهرمانی نامرئی در بین مردم..

همه فکر می کنن تو یه جای خوش اب و هوا هستی اون جا می مونی تا وخت ظهورت شه ولی نه روایت هس که می گن دوران غیبت مثل دوران اسارته در بین همه هسی   فقط اون هایی که لیاقت دارن تو رو می شناسن بقیه بهت تنه می زنن دلت رو می شکونن مسخره ات می کنن گاهی اون قدر نزدیک هسی که پیرمرد دور گرد نمی فهمه که مشتری همیشگی ایش امام زمانه از همه بیشتر ازمشکلات جامعه خبر داری می دونی فقر چیه بی کاری یه مرد زن و بچه دار چه دردی داره یا این  که از قاعده ی پ به توان سه با خبری پارتی پول پرویی راز دل جوون های عاشق بی پولی که به در خت تکیه دادن رو می دونی نگران زن پا به ماه و بیوه ای هستی که هزاران چشم نامرد هیز دنبالشه هر شب روی دختر فراری توی پارک پتو می کشی   براش ایت الکرسی می خونی همش سنگ جلوی پای دخترک دبیر ستانی ساده لوح می ندازی که نتونه سر قرار با دوس پسر معتادش بره چون براش نقش کشیده هر جمعه به مادر شهیدی که سر قبر بچه شه سر می زنی کمکش می کنی تا سنگ قبر پسرش رو بشوره و چون از اوضاع بد مالی این خانواده محترم و ابرو دار با خبری بهشون کمک مالی می کنی چند بار براشون خرید کردی و سقف خونه شون رو تعمیر اقای جانباز خونه نشین رو یاد ت نرفته به اون هم سر می زنی می گی پسر شهیدم اقا جون دروغ هم نگفتی واقعا پسر شهیدی خلاصه اگه بیشتر خیال پردازی کنم این این تکنو لوژی لعنتی طاقتش رو نداره  و از حجم زیا د می سوزه راستی یادم رفت که بگم که واقعا واقعا برای گناه ها و اشتباه ها ی ما ناراحت می شی و دعا می کنی و از طرف ما از خدا  طلب بخشش می کنی